Ok

En poursuivant votre navigation sur ce site, vous acceptez l'utilisation de cookies. Ces derniers assurent le bon fonctionnement de nos services. En savoir plus.

vendredi, 01 avril 2011

BETOGING BIJ PICQUE op vrijdag 25 maart 2011 : “OPERATIE: JA KOLONEL” ?

 

WAAROM DE ACOD ER NIET BIJ WAS …

De ACOD-BDMH was er niet bij, die ochtend. Men begrijpe ons goed: Uit respect voor onze leden en ook uit zelfrespect, kunnen wij ons onmogelijk scharen achter licht misselijk makende ordewoorden van het zuiverste populisme (“de ministers doen niets, en nemen alleen ons geld af”) en bovendien verontrustend autoritair (“een volk, een leider”).

Blijkbaar liepen onze vrienden van ACV-CSC en de Liberalen er ook niet echt warm voor, want er waren weinig deelnemers – zo weinig dat een beroep moest worden gedaan op de jonge rekruten. Niet echt fatsoenlijk, toch?             Maar geen zorgen: de Kolonel in hoogsteigen persoon stond achter dit manoeuvre en hij was dolgelukkig dat zijn fervente aanhangers aan vakbondszijde storm liepen tegen de ministeriële kabinetten die hem het leven zuur maken.

Met de zegen van de officier-dienstchef dus, reden ze uit met 500, sorry met 50 - waaronder de onder dwang ingelijfden en een stoutmoedige cameraman van Télé Bruxelles - vastgeklampt op het dak van de dienstwagens, zelfs op een laadbak voor vuilnis. Dat wekte overigens een glimlach op bij de toeschouwers achter de ramen van de refter van Helihaven … en van het kabinet Picqué  waar men, ondanks het watergordijn dat van de gevel droop en het zeer mediatieke schuim, wel merkte dat het aantal vakbondsdeelnemers eerder klein was.

De balans van deze roemrijke wapenfeiten: een onthaalhostess bedreigd, een elektrisch deuropeningssysteem vernield en een onderhoud met de minister-president … dat al sinds een week gepland was. Nog iets? Jawel, bevestiging dat op 28 april wel degelijk een ontwerp van taalkader aan de Brusselse regering zou worden voorgelegd. Maar dat had men ons 5 dagen eerder bij Doulkeridis eigenlijk al gezegd. Geen reden tot juichen; niets om veel ophef over te maken …

MAAR ER TOCH BIJ WAS !

’s Avonds dan wel. Voor een onderhoud dat we hadden aangevraagd. Met z’n vieren en de voorzitter van ACOD-Parastatalen-Brussel. Omdat de BDMH in de eerste plaats een instelling is onder gewestelijk openbaar toezicht dat inderdaad ambtenaren in de operationele dienst telt (spuitgasten, ambulanciers), maar ook administratieve en technische bedienden van wie er slechts minder dan 10% vastbenoemd zijn en sommigen, bij de 100 bijvoorbeeld, zelfs geen onderhandeld statuut hebben.

Omdat er bij de BDMH geen administratieve algemene leiding meer is, noch een financiële leiding, noch een leiding van de personeelsdienst die de taak aankan.

En het lager en middenpersoneel, kwetsbaar en onder druk, lijdt onder de pesterijen en de willekeur die in stand worden gehouden door een operationele macht die overweldigend, maar net zo goed onwettig is en die de door politieke nalatigheid opengelaten administratieve posten opslokt, zodat stilaan wordt gedacht aan mogelijk misbruik bij het beheer, volgens sommigen zelfs maffiapraktijken. Omdat het tijd is kennis te nemen van de zorgwekkende en bezwarende rapporten van het Rekenhof.

En tot slot nog omdat, terwijl u dit leest, alles in handen is van één enkele officier, wat volkomen indruist tegen alle regelgeving.

ACOD-BDMH protesteert tegen deze gang van zaken. Die is immers niet te wijten aan een ongelukkig toeval en nog minder aan onaangepaste reglementen, zoals sommigen beweren. Deze toestand is ontstaan omdat men bewust weigert de bestaande teksten en regelgevingen toe te passen of uit te voeren. De chaos wordt binnen de dienst in stand gehouden door een actieve minderheid, die haar persoonlijke belangen gestuit ziet door de wettelijke verplichtingen van een instelling van openbaar nut.

 Wordt vervolgd.

 

 

 

 

 

 

Les commentaires sont fermés.